Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Laboro autem non sine causa; Dici enim nihil potest verius. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. At multis malis affectus.

Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Negare non possum. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus.